Laatste ritje..

En zo zit ik alweer voor de laatste keer in de bus van Falun naar Mora. Nouja, dat klinkt wat dramatisch en ik sluit niet uit dat ik ooit weer een keer in deze bus zit, maar waar het omgaat is dat het dagelijkse ritje vanaf vandaag tot de verleden tijd hoort. Na twee maanden vrij en vijf maanden school gaat maandag het echte (arbeids)leven weer van start.
Afgelopen week stond in het teken van afronden en afscheid. Op woensdag was onze laatste toets. Grammatika, een hooroefening, een schrijfopdracht en een mondeling, het stond allemaal op het programma. Blijkbaar deed ik het niet al te onaardig, want de dag erna kreeg ik te horen dat ik geslaagd was. Vandaag kregen we het daarbijhorende papiertje bij en hadden we een gezellig afscheid bij de Falungruva, een van de toeristische atracties van Dalarna. Gek idee dat we elkaar maandag niet treffen en allemaal onze eigen weg gaan, want zo’n intensieve cursus zorgt ook voor intensief contact en het was een te gekke groep.
Maandag start ik dus voor het echie en dat is misschien nog wel een gekker idee. Vanaf dan ben ik de nieuwste socionoom/ kurator in het behandelteam. Socionoom en kurator zijn beide namen voor wat in Nederland een maatschappelijk werker wordt genoemd. Het behandelteam waar ik in kom te werken is een onderdeel van een grotere psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Het team is verantwoordelijk voor het stellen van een diagnose en het maken van een behandeltraject voor de betreffende patient (zo wennen voor mij, ben zo niet gewend om over patienten te praten maar zo hoort dat blijkbaar in een ziekenhuis). Het is iets waar iedere collega in het team vanuit zijn functie een rol in heeft. Mijn rol zal dezelfde zijn als die van mijn directe (socionoom) collega. Wij zijn de tweede in lijn die gesprekken voeren met de patient en zijn of haar systeem van daaruit een amnese (voorgeschiedenis) opmaken en testen afnemen. En dat dan in het zweeds, dus. Spannend, omdat het een nieuwe manier van werken voor mij inhoudt. Spannend, vanwege het deel dat het in het zweeds gaat, dus.
Maar vooral leuk en opwindend omdat het nu dus echt beginnen gaat. Papiertje op zak, door naar de volgende uitdaging!