Geheime club

Als je geemigreerd bent voel je soms alsof je lid bent van een geheime club. Als je gewoon door je nieuwe woonomgeving beweegt, doet wat de anderen doen valt er niets op. Na bijna 5 jaar wordt je steeds minder verrast door hoe zaken geregeld zijn in je nieuwe land dus meebewegen gaat steeds beter. Tja als je je mond open trekt valt opeens op dat je ook nog ergens anders bij hoort. Intressant detail is dat dit laatste voor mij geldt. Maar toen ik vorige week een theatergenoot van ons kind leerde kennen, was daar grote verbazing dat ons kind ouders had van buitenlandse komaf. Dat het kind in kwestie pas verhuisd was op 9 jarige leeftijd maakte de verbazing nog groter. 100 % zweeds was er al opgeplakt.

Dat ik lid ben van een geheime club merk je niet altijd. Maar op sommige momenten of dagen komt het boven drijven. Gisteren bijvoorbeeld toen ik door Stockholm weer naar mijn hotel liep. Op straat zag ik 2 mensen lopen. De een met oranje strikjes in het haar, de andere met een rood wit blauwe bloemenkrans op de nek. Als lid van deze geheime club hoef ik dan niet lang te denken waar deze mensen vandaan komen en wat zij deze nacht gingen vieren. Als lid van deze club blijk ik over kennis te bezitten waar anderen hier niets van weten of begrijpen. Steeds meer gewoonten die je uit probeert te leggen doen je beseffen wat een rare dingen die club eigenlijk doet of heeft.

Terwijl ik dit typ wordt dit gevoel van deel zijn van een andere club steeds groter. Ik zit te ontbijten in het hotel en kijk naar de straat. Een paar toeristen lopen rustig om zich heen te kijken maar het meredeel loopt doelgericht naar zijn of haar bestemming. Een doodgewone dag. Op mijn hoofd een koptelefoon met 3fm dus daar speelt een hele andere wereld af. Een wereld van vrijmarkten, terugblikken op de koningsnacht, straatmuziek, de koning en alles wat bij koningsdag hoort. Het doet me herinneren hoe het was en een klein gevoel van heimwee hoort ook bij lid zijn van deze club. Het doet me bedenken dat toen de koningin ooit zei dat Nederland geen cuturele identiteit had, dit niet helemaal klopte. Misschien is het er niet een waar je altijd trots op bent, maar kijkend naar iedereen hier kan ik mij niet voorstellen dat zo’n koningsdag met alle heisa hier zou kunnen ontstaan. Het is bijna nationaal dag en na 5 jaar weet ik nog steeds niet wat je eigenlijk doet op die dag, behalve vrij zijn.

Ik drink mijn thee op. Bijna tijd om weer deel te nemen aan de doodgewone dag, bijna naar school. Maar eerst nog even een stop bij de ambasade om paspoorten op te halen. Toepasselijk om juist vandaag heel even op nederlands grondgebied te zijn. Op mijn hoofd houd ik nog even 3fm. Stiekum een klein koningsdagfeestje vieren met mijn club.