Het is begonnen

Het leek wel een gewone maandagochtend na een vakantie. De wekker die weer ging, ontbijtje, tas inpakken en de auto in. Ruim anderhalf uur voordat ik op mijn locatie moest zijn, zoals ik dat al jaren doe op maandagochtend. Maar toch was het anders dan normaal. In de plaats van eerst de A6 en daarna aansluiten in de rij op de A27, reed ik voor het eerst van Nusnäs naar Falun waar ik vandaag mijn eerste les Zweeds kreeg.

De files mis ik niet, hoewel ik ook hier gewoon oponthoud had. Alleen bestond die niet uit tig auto’s op een driebaansweg, maar gewoon uit de pech hebben dat je net tegelijkertijd op weg bent gegaan met een stoet vol kermisattracties die echt niet harder dan 60 kunnen op dit soort wegen. Gelukkig gingen ze zo gauw als ze konden even aan de kant om medeweggebruikers er langs te laten. Met het zonnetje al hoog aan de lucht en de geweldige natuur om mij heen, kwam ik volkomen relaxed aan op school.

Het is weer even wennen, terug naar school. Binnenkomen in een klaslokaal vol vreemden, uitleg krijgen in het Engels maar weten dat er na twee weken echt alleen nog maar Zweeds wordt gepraat. Denken in het Nederlands, praten in het Engels en leren in het Zweeds. Het gaat nog wat worden. Maar de boodschap vandaag was vooral, het komt goed. Dus daar gaan we dan maar helemaal vanuit. Wat ik vooral weet, is dat ik er vooral ontzettend veel zin in heb. Na bijna twee maanden vakantie, het geregel, het afscheid, de reis en het inrichten van ons huis hier is het dan zover; het is begonnen, het is nu echt begonnen.