Wij gaan weer naar school, deel 2

Vandaag was het dan zover. De dag waar de kinderen naar uit keken en tegenop zagen. De allereerste schooldag in Zweden. Al vroeg hoorden we gescharrel in het huis en zagen we hun snoetjes om het hoekje van de deur verschijnen. Gespannen, zenuwachtig, opgewonden. En dat gold niet alleen voor de kinderen. Het deed me denken aan hun eerste keer op crèche en in de kleuterklas. Met een heel groot verschil. Vandaag zou ik er niet bij zijn. Aangezien ik een eigen klas had waar ik verwacht werd, was het niet aan mij om ze weg te brengen. Niet makkelijk, aangezien ons meisje ons  er echt van probeerde te overtuigen dat ze schoolziek was en school echt niet nodig meer is als je negen bent.  Even slikken, twee dikke knuffels en hup de bus in. Met een knoop in mijn maag, dat dan weer wel.

Op school lag mijn telefoon op de tafel. Het duurde even, maar gelukkig kreeg ik in de loop van de ochtend een berichtje dat het goed was gegaan en de kinderen vrolijk waren achtergebleven. Na school kreeg ik foto’s van twee blije kinderen met de duimen omhoog.  Mijn moederhart weer wat gerustgesteld.

Toen ook mijn schooldag afgelopen was en ik weer thuis was, kwamen de verhalen. Ze vertelden over hoe ze met zijn allen op het schoolplein opgevangen werden, daarna begeleid door een man met alpenhoorn naar de gymzaal werden geleid (dat klinkt als het begin van een enge film, maar in werkelijkheid was het erg leuk  begreep ik). Ze vertelden over het drie keer buiten spelen, de warme maaltijd met de hele school (34 kinderen), de weekdagen die ook in het Nederlands op het bord waren geschreven maar vooral over hoe leuk het allemaal was. Toen datzelfde meisje dat vanochtend nog probeerde om onder school uit te komen,  mij vanmiddag vertelde dat papa morgen maar niet meer mee moest komen in de klas en dat ze heel blij is met een school waar ze op een dag muziek, handvaardigheid en sport heeft, deed me dat wel wat. Ik ben ervan overtuigd dat er dagen komen dat ze het even helemaal niet leuk vinden en het lastig hebben. Maar voor nu is het goed en voelt het goed. We kunnen weer rustig slapen.