Wij gaan weer naar school

Deze week staat in het teken van school. Zoals eerder gezegd ben ik afgelopen maandag gestart met mijn Zweedse les. Dit houdt in dat ik voor de komende 22 weken, voltijd (dus vijf dagen in de week) op school zit. Nou heb ik de afgelopen jaren best wel nog eens een korte opleiding of cursusje gevolgd, maar vijf dagen per week is toch wel even andere koek. De hele dag zitten, luisteren en actief meedoen. Daar komt nog bij dat ik ook weer sinds tijden dagelijks anderhalf uur heen en anderhalf uur terug ga met de bus. In de bus gebruiken we de tijd om wat na te praten en alvast huiswerk te doen. Soms iets te enthousiast, waardoor we al geregeld een beetje vreemd aangekeken worden door onze Zweedse medereizigers. Zitten we samen hardop te tellen in het Zweeds of  overhoren we elkaar op het uitspreken van het Zweedse alfabet. Daar heb je weer twee van die immigranten zie je ze denken. Maar ach de kop is er af en ik moet zeggen makkelijk vind ik het niet, maar wel leuk. Erg leuk zelf. Vooral het kennismaken met een nieuwe groep, de nieuwe omgeving, uitgedaagd worden, er soms echt niets van snappen maar dan toch na een week ontdekken dat je echt veel hebt geleerd.

Terwijl ik de hele week onderweg was, hadden de kinderen hun laatste week vakantie. Volgende week gaan ook zij weer naar school. Om wel een beetje voorbereid te zijn op wat komen gaat, hebben ze kennisgemaakt met een aantal leraren en even rond mogen kijken. Ze werden vriendelijk ontvangen en alles voelde fijn. Maar gek of in ieder geval anders is het voor ons wel. Van allebei een drukke klas in Nederland met veel leerlingen, gaan ze nu naar een hele kleine klas. De school bestaat uit drie klassen, vanaf de vierde klas ga je naar de andere locatie van de school in het dorp hiernaast. Aangezien de kinderen hier pas starten op hun zesde of zevende, gaat de jongste naar de eerste en oudste naar de derde. Omdat ze weinig leerlingen hebben is groep 2 en 3 één klas. Deze klas bestaat nu uit twaalf kinderen. De eerste klas zal ook zoiets zijn dus dan houdt je over, een school met ongeveer 25 kinderen. Het gebouw is veel groter dus die wordt gedeeld met wat ze hier noemen de Fritids, wij zouden zeggen de BSO. Een mooi gebouw met een nog mooiere omgeving. Het wordt zowel op school als op de Fritids erg belangrijk gevonden dat er veel ruimte is om te spelen en zo te ontdekken. Erop uit om de natuur te ontdekken, veel sportactiviteiten (zoals schaatsen en skiën in de winter) maar ook houtbewerking en muziek worden belangrijk gevonden. Natuurlijk wordt er ook gerekend en taalonderwijs gegeven, maar de nadruk ligt denk ik vooral op het ook. Het is ook belangrijk, maar niet perse belangrijker. Als je uit een omgeving komt waar het normaal is geworden dat we veel van kinderen en hun prestaties verwachten, is dat blijkbaar nog best wel eens wennen. Een klasgenootje van mij was echt even bang dat haar kind echt nooit wat zou leren hier. Totdat ze samen beseften dat hij in de afgelopen maanden toch niet dommer is geworden, het niveau van onderwijs niet onder doet van de rest van de EU en dat hij in zijn thuisland echt geen botermesje had leren maken van hout. Sterker nog in zijn thuisland had nooit iemand het goed gevonden dat hij gewoon zelfstandig met een mes aan de slag was gegaan. Kwestie van omdenken dus. En laten we wel wezen. Stel je bent negen en eigenlijk vind je het allemaal nog best heel spannend en hoewel je het hier leuk vind heb je er niet zelf voor gekozen om zo ver van Nederland te zijn. Hoe fijn is het dan, dat je in een omgeving terecht komt die je hartelijk ontvangt, je alle ruimte geeft en vooral naar jou kijkt wat je nodig heeft. Zo slecht klinkt dat toch niet?