Het is 1 maart. De donkere dagen worden minder, de dagen dat we weg gaan in het donker en thuis komen in het donker zijn voorbij. Vorige week maakten we een heerlijke lange wandeling in onze tussen jas die we op een gegeven moment maar om knoopten omdat het warm was. Het voorjaar al voelbaar in de lucht. Op die paar dagen in december na is de sneeuw helemaal weg gebleven. Geen sneeuw, geen ijs. Het was een beetje teleurstellend voor onze 2 bezoekers die zich verheugd hadden op de echte winterse kou. We konden ze gelukkig wel een echt wintersportdagje laten beleven, want een uurtje naar boven toe is het nog steeds wel winters.
Maar nu is het dus maart, op naar het voorjaar. Hoewel. De afgelopen dagen begon het toch nog koud te worden. Gisteren lag er ijs op het siljan, aan de kanten dik genoeg om even over te wandelen. En vanochtend bij het opstaan, was daar dan het uitzicht waar we de afgelopen 2 winters dagelijks op werden getrakteerd. Een witte wereld. Prachtig weer. Ik heb het gemist. Velen hebben het gemist. Eerder praatte ik al over de Vasalopet die de gemoederen bezig hield, nog meer dan normaal. Met de slechte weersvooruitzichten werd besloten het niet af te lasten, maar werd met vrachtwagens vol sneeuw het 90 km lange spoor klaar gemaakt voor de komst van 10 duizenden skiërs. En op de de laaste dag waar de echte grote wedstrijd met 15000 skiërs en heel veel publiek startten, sneeuwde het opeens non-stop.
Wij genoten in ieder geval van een winters weekend. Ben benieuwd wat het weer de komende tijd nog in petto voor ons heeft.
SvenskaLien 