Zweedse golf

Terwijl in de kerstvakantie ons duidelijk werd hoe de vlag er bij hing in Nederland en wij daardoor echt niet onder de pandemie uitkwamen, leek het hier opvallend rustig. Van een pandemie leek nog weinig sprake. Ja natuurlijk, officieel waren er nog wat regels maar je kon ook makkelijk vergeten wat er gaande was. Het is misschien ook wel typerend voor hoe Zweden het gedaan heeft in de hele pandemie. Ook zij voelden zich gedwongen te reageren met maatregels, maar wel op zijn ‘laten we vooral niet te hard gaan’ manier. Nu dacht ik nog een tijd dat het misschien anders was als je woont in de grote stad, maar met mijn wekelijkse bezoek aan Stockholm zag ik dat dat ook niet echt zo was. Ja, er waren de laatste maanden veel winkels met rijen voor de deur vanwege max aantal bezoekers. Ja, hier en daar zag je een mondkapje en op school was de klas gehalveerd omdat er een deel online deelnam. Maar tegelijkertijd liepen er nog genoeg mensen in de winkelstraten en was het geen probleem om in een restaurant aan te schuiven. In de trein werd nog maar eens omgeroepen dat een mondkap niet verplicht is dus dat het een totaal persoonlijke keuze is om deze wel of niet te dragen. Dus van ongehoorzaamheid kun je ook niet spreken, er zijn gewoon geen harde regels. De regels die er zijn, afstand houden/ handen wassen/ thuisblijven als je ziek bent zijn er inmiddels wel ingestampt. Wat niet betekent dat de pandemie hier niet ook voor stress en opstand zorgt. Ook hier worden de gevolgen gevoeld en ook hier stonden ze in Stockholm te protesteren. Want ook hier zijn veel grote evenementen afgelast en hadden de max aantal bezoekers consequenties voor de horeca en cultuursector. Toch denk ik echt dat we hier niet ons voor kunnen stellen hoe het er in andere landen aan toe is gegaan. Zelfs ik, die trouw het nederlandse nieuws volg, wist nog naief te vragen tijdens de Nederlandse lockdown aan iemand of ze nog iets leuks gingen doen het weekend en of zie die mooie film al in de bios hadden gezien.

Of dit alles nu goed of slecht is en wat het zegt over de cijfers, ik weet het niet. Tijdens de kerst leek er nog niet echt sprake van veel besmettingen, nu inmiddels is de golf hoger dan sinds lange tijd. En na bijna 2 jaar pandemie is hij dan ook hier in huis aangespoeld. Zoals ook in Nederland zijn het vooral de basisischolen waar het nu rap gaat, dus Tijs kwam als eerste ziek thuis. Daarna Arne positief en nu ik. Het betekent dat we nu al weer 9 dagen thuis zitten. We snotteren ons er maar doorheen. Ook hierbij besef ik mij het grote verschil van de keuzes van de verschillende landen. Want voor ons is dit dus nu nieuw, samen 9 dagen op elkaar aangewezen. De kinderen waren natuurlijk wel meer thuis afgelopen 2 jaar, omdat je ze echt anders met een snotneus naar school gestuurd had. Maar de lockdown is ons hier bespaard gebleven.

Golf of geen golf, Zweden heeft er in ieder geval genoeg van. In navolging van Denemarken heft met ingang van aanstaande woensdag de (gematigde) maartregels op. Dus vanaf dan moet (bijna) alles weer kunnen. Thuisblijven als je ziek bent, moesten we altijd al hoorde ik de nationale viroloog zeggen. Vanaf woensdag kunnen we weer los dus, moet nog even bedenken waar ik los wil gaan. Want om heel eerlijk te zeggen, er is hier in de buurt geen kroeg waar ik nog na 10 uur de behoefte heb om aan de bar te hangen. En van festivals is nu ook nog niet echt sprake. Waar ik eigenlijk het meest naar uitkijk? Heel coronaproof med mijn staslee (spark) het ijs op, want terwijl wij binnen zaten is dan toch nu eindelijk weer het meer dichtgevroren.