Herfst

Terwijl ik dit schrijf is het weer maandag en rijdt de bus ons door de druilige schemerige ochtend naar Falun. Gelukkig waren de laatste weken juist droog en zelfs af en toe zonnig. Wel wordt het al wat kouder en de kleuren veranderen in razend tempo. De dagen worden korter, de haard staat al steeds vaker aan. Kortom de herfst heeft hier zijn intrede gedaan. Het is prachtig moet ik zeggen, herfst in Dalarna. Gisteren reden ik en Tijs richting Orsa om samen te gaan wandelen. Het kost moeite om je te blijven focussen op de weg zonder je te laten verleiden door de geweldige uitzichten onderweg. Niet helemaal te vangen in woorden of beelden, zo adembenemend mooi.
In het bos maakten wij een wandeling langs een kinderroute. Wandelen, maar ook over hindernisbanen en door drassige weide, volgens Tijs het moeras. Onze wandeling leidde ons naar een picknickplek met vuurplaats. We maakten samen een vuur zodat we daar konden lunchen. Tijs noemde het eten het lekkerste ooit, de sfeer deed veel denk ik. De aandacht ook waarschijnlijk, er werd veel gekletst. Belangrijk ook, want ik ben mij er nog altijd van bewust dat het niet niets is wat we hier doen, twee kinderen meenemen zo ver weg van alles dat vertrouwd was. Maar hij vind het hier prachtig en het missen valt hem mee verteld hij. Lastig is wel nog de taal en het je niet altijd duidelijk kunnen maken aan een ander. Gelukkig spreekt iedereen hier wel gloeiend engels voegt hij stralend toe. Ik vind het knap hoe makkelijk hij zich aanpast. Hij vind het leuk, houdt van al het nieuwe. Dat hij al uitgenodigd is voor zijn derde kinderfeestje helpt hier natuurlijk aan mee.
Zo kletsen wij, daar bij het vuur. Even de rust, samen tijd doorbrengen en de natuur. Dit is toch wel waarvoor we kwamen. Thuis aangekomen stond de haard al weer te branden, een prima herfst zondag.