Zestien jaar later…

Precies 16 jaar geleden is het vandaag. De dag dat mijn nichtje ter wereld kwam. Niet gewoon netjes op tijd, maar twee maanden te vroeg. Klein, teer, beresterk.
Ik weet het nog zo goed. Hoe je toch in staat bent je alles nog letterlijk te herrineren van dagen/momenten die belangrijk zijn. Ik zat in Spanje voor een stage. Een geweldige maar ook heftige periode. Die dag zat ik op mijn studentenkamer mij een beetje te vervelen. Ik had wat problemen met mijn gezondheid, waardoor ik wat rust voorgeschreven kreeg. De telefoon ging. Mijn moeder vertelde dat ik tante was geworden. Het was niet echt te bevatten. Ik had afscheid genomen op schiphol van mijn zwangere zus. Ze was uitgerekend net voordat ik thuis zou komen dus veel zou ik niet missen. Dat veranderde op dat moment. Mijn kleine nichtje was er al en vechtte op dat moment om te mogen blijven. Mijn zus voor het eerst moeder, ook vechtend voor het dierbaarste van dat moment. Ik maakte het van afstand mee. Mijn telefoonrekening was torenhoog van het praten met haar, onze andere zus en mijn moeder. Het tijdperk van skype, WhatsApp en facetime was nog niet aangebroken. Gelukkig groeide mijn nichtje goed en alles kwam goed. Ze mocht uiteindelijk, na weken in het ziekenhuis, naar huis.

Eind december kwam ook ik thuis. Op schiphol was daar een bijzondere ontmoeting en zag ik haar voor het eerst. Ik hield haar vast en kon mijn ogen niet van haar afhouden. Wat was ze klein en mooi. Een bijzonder moment. Afgelopen juli knuffelde ik weer met mijn nichtje, daar op schiphol. Ze is alleen niet zo klein meer, maar een jonge vrouw geworden. Sterk, mooi en lief is ze nog steeds. Tranen waren er nu weer.
Net als zestien jaar geleden ben ik er niet bij. Niet vandaag op de dag zelf, niet op haar feestje aanstaande zondag. Ook dit hoort bij emigreren. Niet meer altijd aanwezig kunnen zijn op momenten waar ik altijd als vanzelfsprekend bij was. Maar ook daar vinden we wel weer een manier voor. Gelukkig zijn er nu wel veel meer manieren bijgekomen om contact te maken waardoor we haar ook face to face gewoon kunnen feliciteren. En dat knuffelen doen we wel weer een keer op schiphol, als ons nieuw geboren traditie…