Zomervakantie

Ik heb dit jaar meer vakantiedagen gehad als ooit tevoren. Dat begon in Nederland een aantal weken voordat we verhuisden en duurde tot ruim een maand na onze aankomst. Genoeg tijd om vakantie te vieren zou je zeggen. Toch is het blijkbaar hard werken zo’n emigratie en de tijd was gevuld en vloog voorbij. We hadden ons voorgenomen wel wat echte vakantie momenten in te bouwen, vooral voor de kinderen. Helaas bleef het bij een mooi voornemen, want verder dan een dagje naar de kerstman (in de zomer ja) kwamen we niet. Elk potentiele rustige dag of verkenning van de omgeving eindigde in een tripje naar een bouwmarkt of meubelzaak. ‘Of als we dan toch even naar de stad gaan, kunnen we meteen even bij de bank langs’. Dat duurde dan vervolgens altijd langer dan gepland, soms vanwege de traagheid van de bureaucratie en soms vanwege de lange afstanden. De kinderen kijken tot de dag van vandaag wantrouwend naar ons als we ze zeggen dat we even de deur uit moeten. Tijd om dat eens goed te maken dachten we zo.
Dus planden we eindelijk onze zomervakantie. En omdat we nu in Zweden wonen werd dat niet een weekje naar de zon, maar een lang weekend naar het Noorden. Zomervakantie met -6 en sneeuw, je bedenkt het niet zomaar. Op naar Idre!
Even vielen we in oude patronen, want hoewel ik een middagje vrij van werk had geregeld, was Arne nog even snel iets regelen. Ook dit even regelen was verder weg en duurde langer dan gepland. Maar gelukkig konden we de kinderen op tijd oppikken van school en vertrokken we voor het donker uit. De kinderen de hele weg met de neuzen tegen het raam om hun eerste sneeuw van het jaar te ontdekken. Hoe verder weg hoe meer wit we (inmiddels in het donker) konden ontdekken. Veel was het nog niet, maar dat kon de pret niet drukken. De mooie witte pistes bij aankomst maakte veel goed.
We hadden een geweldige tijd. Skieen zat er nog niet in, aangezien de enige open pistes zwart waren, de kinderen nog nooit op de latten hebben gestaan en ik het gewoon niet kan. Maar met drie sleeen en een hoop grote sneeuwhopen vermaakten wij ons prima. Afgewisseld met zwemmen in het binnenbad en een potje bowlen, speciaal voor papa discobowlen aldus de kinderen.
De dagen vlogen om en eigenlijk wilden we nog helemaal niet naar huis, veel te leuk dit alles. Todat we onderweg waren, want daar bleek iets op ons te wachten dat nog leuker en mooier was. Terwijl wij ons vermaakte met de sneeuw op de opgespoten pistes en een heel klein beetje versgevallen sneeuw, bleek het op andere plekken enorm te hebben gesneeuwd. Wen er maar aan, want ik ga het weer zeggen: Wat een prachtig land, wat een natuur en uitzichten. Ditmaal in het wit. Meerdere keren moesten we even stoppen voor een sneeuwballengevecht en het maken van sneeuwengelen.
Voldaan van al deze sneeuwpret reden we naar huis, nog steeds in een witte wereld. Tot grote vreugde van de kinderen bleek het zelfs bij ons allemaal mooi wit.

We hopen op nog meer van dit soort mooie vakanties, vakantie in eigen land is wel geweldig zo.

Oja, mocht je nu nieuwsgierig zijn geworden naar wat Arne dan precies moest regelen.. het was een gesprek over werk. Een goed gesprek moet ik zeggen, want met ingang van vandaag is dan ook nu zijn vakantie echt over en mag ik hem mijn nieuwe colllega noemen.