5 maanden

Maandag 11 december. Precies 5 maanden zijn we hier. Het voelt vertrouwd en vreemd tegelijk. Op mijn telefoon luister ik een van de vele zweedse radiostations met oude muziek ( jaren 70/80/90). Ze zijn hier dol op oude muziek, het liefst rock. Even probeerde ik te luisteren naar 3fm, maar de verbinding was slecht en ach zo start de zweedse cursus al weer wat eerder. Steeds meer woorden uitgesproken door de dj begrijp ik, ook een resultaat van 5 maanden hier zijn. Met de scorpions (ja echt) op de achtergrond als de soundtrack voor deze busrit en het winterlandschap dat voorbij raast, mijmer (geweldig woord) ik over het afgelopen jaar. Het jaar met een van de grootste veranderingen van ons leven.
We zijn nu vier maanden op weg met de zweedse les, mijn klasgenoten en ik. Nog ruim een maand en dan sluiten we het af. Dan gaat het werk beginnen. Leuk en spannend tegelijk. Afgelopen vrijdag zat ik tijdens praktijk bij een gesprek met een cliënt voor een achtergrond intervieuw. Tja dat ga ik over anderhalf maand ook doen dacht ik toen, in het zweeds (!). En dat terwijl een praatje in de winkel soms nog voelt als een hele prestatie. Maar eerst nog even flink aan de slag. Het tweede deel sluiten we morgen af met een toets. Ik probeer me er niet teveel druk over te maken, maar slaag daar eerlijk gezegd maar slecht in. Vorige week deden we een proeftoets die ik behoorlijk verprutste, dus dat gaf deze burger geen moed. De wereld stort niet in na een slechte toets maarja het zou toch leuker zijn als ik ook dit deel haal. Aan de andere kant, het feit dat ik dat praatje in de winkel heb overleefd en ik met mijn collega al wel heb overlegd over de patient die we zagen, in het zweeds, laat zien hoeveel ik al geleerd heb. En dat is belangrijker dan een slechte proeftoets.
5 maanden in Zweden betekent natuurlijk ook al 5 maanden niet in Nederland. Het besef wordt groter dat dit voor het echie is. Dat een lange tijd geen vrienden en familie erbij hoort. Maar ook dat er allerlei andere dingen voor in de plaats komen. Ook bij de kinderen is er dat besef. Soms zorgt dat voor een flinke bui van heimwee. Zo zorgde het kijken van het sinterklaasjournaal niet alleen voor veel pret maar deed het ook (vooral bij Tijs) denken aan waar hij allemaal niet bij was. Maar dan zo snel als het komt gaat het ook voorbij. En terwijl ik me door mijn huiswerk ploeter op een zondagmiddag, zegt diezelfde Tijs: “mama wel goed studeren, want als jij geen goed zweeds kan, dan kun je niet werken en dan moeten we terug. Dat willen we niet hè?” Nee dat willen we niet. Dus ploeter ik nog maar even door. En hopen we beide dat ik morgen mijn toets haal.