(Fika) gezelschap gezocht

Aangezien ik er van het weekend streng ben aangesproken op het feit dat ik dit jaar nog niet heb geschreven, lijkt het me weer de hoogste tijd om wat van me te laten horen.
Een mooie aanleiding om het te hebben over contact. Want daar gaat het toch om. Ik schrijf omdat ik dat heerlijk vind om te doen, maar het is toch wel fijn als het gelezen wordt en ik reacties krijg. Al het contact met familie en vrienden gaat via digitale wegen nu en dat is wennen. Gisteren schoonde ik mijn facebook wat op en begon ik in een weemoedige bui wat oude berichten te lezen. Dan valt me op dat het eigenlijk nu niet veel anders is dan toen, ook in Nederland was veel van het contact digitaal gefaciliteerd zeg maar. Maar er was een heel groot verschil, heel veel van het contact was aanleiding voor ff een kop koffie daar of een voorstel tot het samen naar een evenement gaan. De opstap voor echt contact, fysiek elkaar treffen en kletsen. Tja en dat is nu niet meer en dat is soms jammer. Delen over en weer dat wel, maar daarna stilte. Dat klinkt dramatisch maar dat valt mee hoor, gewoon iets om te consateren dat ook dat erbij hoort.
Dat brengt me terug in Zweden. Want ik heb hier iets heel belangrijks ontdekt. Ze lopen hier namenlijk ook rond, mensen. Echt niet veel anders dan in Nederland, alleen wat minder dat wel (de mensen dan , niet het lopen want dat doen ze hier dan juist weer meer). Elke dag kom ik ze tegen, op het werk, school, de bus, noem maar op. Dus vanuit de constatering dat het iets teveel gedoe is om met een vriendin uit Nederland af te spreken voor een bakkie en de constatering dat je hier op straat tegen mensen kan aanlopen (soms ook tegen een eland maar dat is weer een ander verhaal) komt de conclusie dat ik hier ook contact kan maken. Dan heb ik het natuurlijk niet over het bestellen van een brood bij de winkel of een gesprek met mijn baas over het opnemen van vakantiedagen, maar contact dat leiden kan tot die kop koffie ( hier fika dus).
De eerste stappen zijn gezet en de eerste uitnodigingen voor een fika al aanvaard. Makkelijk is het niet, het opbouwen van een nieuw sociaal leven. Nu kan ik een heel verhaal ophouden over dat dit komt door de zweedse terughoudendheid en mijn gebrek om een stottervrij gesprek te voeren in het Zweeds, iets waar een behoorlijke kern van waarheid in zit. Maar ach, het is gewoon simpelweg altijd wel lastig om ergens als nieuwe binnen te komen.
Gelukkig hebben we een goede troef in handen, of eigenlijk twee. Een van 7 en een van 10. De kinderen zijn ons tien stappen voor en hebben al vrienden zat wat leidt tot speelafspraken en bijna elk weekend een feestje waar wij de rol van taxichaffeurs vervullen en steeds vaker dezelfde ouders tegenkomen. Gisteren nog waren beide kinderen uitgenodigd bij een poolparty van ons buurjongetje waarbij ook de ouders waren uitgenodigd om een oogje op de eigen kroost te houden en voor (ook belangrijk) de fika. Het werd een gezellige middag met leuke gesprekken, ondanks dat stotterende Zweeds van mij.