De terugvaart

Onderweg terug naar huis na een weekje Nederland. We liggen met zijn vieren in een hut ergens tussen Duitsland en Zweden in. Het gewoel boven mijn hoofd doet me vermoeden dat ze de slaap nog niet kunnen vatten. Op de heenweg was het niet anders, de zenuwen van het reisje naar Nederland en de onrustige zee zorgten toen voor een kort nachtje. Nu is de boot en de zee rustig, maar hoor je bijna hoe ze alle ervaringen van deze week aan het verwerken zijn. Dat is niet zo gek. Op zondag aankomen en op vrijdag weer terug betekent vijf dagen vol ontmoetingen, tripjes en leuke dingen doen om elk moment te benutten. Het is nog zoeken naar de goede balans om niet helemaal oververmoeid weer thuis aan te komen. Ook dat hoort bij emigreren. Leren accepteren dat contact met vrienden alles of niets is tegenwoordig. Dan weer een tijd weinig en via social media, dan weer even heel intensief en veel. Wat we er deze keer van hebben geleerd is dat logeren her en der vorige keer super gezellig was, maar de keuze van deze keer een vakantiepark met eigen bungalow wel een topkeuze was. Even af en toe op adem komen is ook nodig.

Het was een topweek. Met een topreden ook. Terwijl alle vriendjes en vriendinnetjes gewoon op school zaten hadden die van ons (zonder veel gedoe) extra vakantie gekregen. Opa ging namenlijk trouwen en tja dat konden we natuurlijk niet missen. Ze genoten met volle teugen van het mooie feest op een hele zonnige dag. Toen we ‘s avonds lazen dat het in vikarbyn die dag 6 graden en bewolkt was, versterkte dat onze feestvreugde. Een gespannen maar trotse Tijs had helemaal een bijzondere dag toen hij een van de ringen mocht brengen. De volgende dag vertelde mij dat hij het wel wat vond, hij had volgens eigen zeggen namenlijk de beste plek zo staand vooraan bij het bruidspaar.

Even nagenieten dus. En dan weer morgen rustig tuffend de laatste uurtjes naar huis. Na het weekend begint het gewone leven weer. Weer een teken van wat de emigratie ons na ruim een jaar brengt, dat zelfs na een heerlijke week in Nederland termen als thuis en het gewone leven nu toch echt bij Zweden hoort.