Huisbezoek

Soms voelt het als een eeuw geleden, maar lange tijd reed ik dagelijks heel Almere rond van client naar client. Dagelijks had ik meerdere huisbezoeken en reed daarvoor best veel. Niet alleen in Almere kwam ik, maar ook in Zeewolde. Tja, dat was nog eens wat, helemaal naar Zeewolde. En dan op elke maandag  ook nog eens helemaal naar Utrecht. Ik hoor mij nog zuchten over alle kilometers die ik maakte.

In het werk dat ik nu doe, zie ik de meeste clienten op kantoor. Ook een hele belevenis, want voor het eerst in mijn werkzame cariere heb ik een kantoor. Een echte, met een (hoog-laag) bureau en een heus zitje waar ik in gesprek kan met de client. Alles in een jaren 80 stijl zoals dat hier vaak is. De jaren van leven in mijn auto leven is voorbij. Hoewel, dat dacht ik even..

Ook nu komen er langzaam maar zeker meer huisbezoeken in mijn agenda te staan. Dan blijkt een client niet in staat om naar ons toe te komen of is er een andere reden waarom huisbezoek beter is. Het huisbezoek zelf verschilt niet zoveel van de huisbezoeken die ik in Almere deed. Het verschil zit hem vooral in de reis en dan nog meer in de afstand. Wie zei er ook al weer dat het best even rijden was van Almere naar Zeewolde of Utrecht?

Gisteren reed ik voor een bezoek van Mora naar Vansbro, toen naar Malung en daarna weer terug. Dat betekende eerst 60 km en anderhalf uur rijden (want winter en er lag een vrachtwagen te rollen in de sneeuw naast de weg). Daarna 45 km rijden dat voor de gelegenheid bijna een uur duurde (vrachtwagen lag er nog steeds en googlemaps dacht dat het leuk was om een tussendoor weg te wijzen over een adembenemende maar gladde weg dus niet harder kunnen rijden dan 60km/uur). En van Vansbro weer terug, anderhalf uur rijden en 68 km nu. Bijna 175 km rijden dus, voor 3 uurtjes bezoek. Je moet het er maar voor over hebben. En dat heb ik, want het werk is leuk. Daarnaast is er nog een ander verschil tussen het reizen dat ik deed en nu doe. Het best is dat te verklaren door wat foto’s die ik maakte onderweg gisteren. Een prachtige route, bijna geen verkeer (behalve die ene vrachtwagen dan) en spotify in de auto.

Afstand, we wennen er aan. Het hoort bij het leven in Zweden. Zoals die keren dat zowel Arne als ik al meerdere keren ruim 6 uur in de trein zaten voor een congres of een cursus.  Of een bezoek aan de gesloten afdeling, dat voor een gesprek van nog geen uur een dagdeel in beslag neemt. Maar ook buiten het werk, rijden we even voor een boodschap 30 km of voor echt winkelen 65 km. Of dat je een mail krijgt over weer een innebandywedstrijd van Tijs op 125 km afstand.

En wat de plannen morgen zijn? Sara gaat naar de kapper en omdat er geen kapper is hier in de omgeving die op zaterdag werken wil, rijden we gewoon lachend een uurtje verder