Wintermoe en blije sokken

¨ Nu nog mistig, maar later in de ochtend breekt de zon door en kan het lokaal tot 19 graden worden¨ klinkt het uit de radio. Ik kijk het raam uit en zie een nog altijd witte stille wereld. Niet hier, denk ik bij mezelf. Hier is het sinds deze week ook weer steeds vaker boven nul en langzaam komen de wegen en hier en daar een stukje gras weer tevoorschijn. Het gaat moeizaam, al die sneeuw is niet zomaar weer weg.

Het geeft mij een dubbel gevoel, het verdwijnen van de winter. Ik snap iedereen die snakt naar meer licht en zomeravonden. Ik doe dat zeker ook. In mijn hoofd geloof ik werkelijk waar dat de lange winter weinig negatieve effecten op mij heeft. Mijn lijf daarentegen spreekt dat enigszins tegen want ik ben letterlijk wintermoe. Niet de hele winter, maar sinds een aantal weken ben ik zo ontzettend moe, dat kan alleen maar komen doordat ik toe ben aan het voorjaar. Toch vind ik het weer jammer dat het zo voorbij is. Ik ben zo gaan houden van de winter hier. Ik geniet van elk vlokje dat valt en zorgt voor geweldig mooie plaatjes. Afgelopen weekend ging ik samen met Tijs naar het berenpark en zagen we dat de dieren ook van sneeuw kunnen houden. De syberische tijgers lagen er heerlijk ontspannend bij in het zonnetje en op een witte deken van sneeuw. De ijsberen actief zoals altijd. De bruine beren, die dit jaar vroeger dan normaal wakker werden, gebruikte de sneeuw vooral om met elkaar te spelen. Zelfs de wolven lieten zichzelf zien, iets wat ons nog niet eerder was overkomen. Het park lag er zoveel mooier bij dan de keren dat we er eerder waren. Wat het nog sfeervoller maaktte, waren alle skiende mensen om het park heen. Op deze zonnige dag waren er velen die dachten hier moeten we van genieten zolang het nog kan.

Ach, ik weet ook wel dat als het straks voorjaar is, ik straks ga genieten van hoe de wereld er dan weer uitziet. En laten we wel wezen nu komt het minste deel van de winter, namelijk het smelten. Grote plassen viezigheid op de straten en onder het sneeuw komt het gras er voornamelijk bruin en niet groen uit. De jassen, broeken en sokken zijn al de hele week doorweekt. Verwarming hoor of haard aan om alles op te drogen.

Deze sokken waren trouwens nog warm en droog. De reden dat het twee verschillende zijn? Nee, dat komt niet door het sokkenmonster. Dat kwam door de dag die het gisteren was. Rocka sockerna. In het engels  ¨Rock your socks¨. Op alle scholen worden op deze dag door de kinderen verschillende sokken gedragen. Op deze manier wordt er stil gestaan bij wereld Downsyndroomdag en leren de kinderen dat ieder kind verschillend is en dat dat helemaal ok is. Mijn kinderen vinden het helemaal geweldig. Nou moet ik zeggen dat het bij Tijs wel vaker in het jaar (zeg maar gerust meerdere keren per week) rocka sockerna is, want twee dezelfde sokken is zo gewoon en saai. Dit jaar deed deze mamma maar eens mee. Mischien wat voor in Nederland volgend jaar?

Op mijn sokken naar het voorjaar, ik vind het wel wat hebben.