Van Malung tot aan Hedemora

Onder het motto dat het belangrijk is dat mensen in de zorg ook voor zichzelf zorgen en ongetwijfeld ook vanwege de taak het ziekteverzuim drastisch te verminderen, is de gezondheid van de medewerkers een veelbesproken thema binnen de zorg. Om te zorgen dat mensen gezond (en daardoor aan het werk) blijven, kun je als medewerker 1 uur in de week onder werktijd sporten, hebben alle ziekenhuizen een eigen gym met groepslessen, kun je 1x in de week gratis zwemmen in een lokaal zwembad en kun je beroep doen op een jaarlijkse financiele bijdrage voor een lidmaatschap van een sportvereniging. Alles onder het mom van frisk vård, ofterwel gezonde gezondheidszorg.

Alsof dit alles nog niet genoeg stimulans is om in beweging te komen, is er nog iets anders in het leven geroepen. Namelijk 1x in het half jaar zijn daar dan de friskvård veckor, vrij vertaald de gezonde gezondheidszorg weken. Centraal in deze weken staat een stappen wedstrijd. Vier weken lang doen er, alleen al binnen onze ggz afdelingen in de regio, tientallen teams bestaande uit ongeveer 6 medewerkers hun best zoveel mogelijk stappen te doen. Het doel: (figuurlijk) lopen van Malung tot Hedemora in 4 weken. Oftewel zoveel lopen, of op andere wijze bewegen/sporten, dat je in theorie 164 km had kunnen lopen.

Het is grappig om te zien wat er gebeurd als er collectief wordt besloten dat er meer bewogen moet worden. Opeens is de lunchtafel leger, want een groot deel is buiten aan het wandelen. Collega’s komen plots op de fiets of geheel in stijl in joggingbroek en sportschoenen op het werk. Er komen zwemgroepjes, loopgroepjes en vast nog meer leuke groepjes uit de lucht vallen. En dan het allergrappigste, echt iedereen weet opeens hoe laat het is. Want iedereen loopt opeens met een activiteitenhorloge om die je weet te vertellen hoeveel stappen je hebt gedaan, km hebt afgelopen en je verteld hoe je geslapen hebt. Als er iemand beter van wordt, zijn het wel de fabrikanten van dit soort horloges en stappenteller.

En ik dan? Ik zit in een eigen team en stap vrolijk mee. Hoewel vrolijk? Na een week in de wedstrijd werd ik behoorlijk ziek waardoor ik 2 weken op bed en bank heb doorgebracht. Ik hoestte de longen uit mijn lijf dus dat werkte niet echt bevorderlijk. Maar met al die tijd dus ook zo’n nieuw horloge om mijn pols, bleek ik zelfs ziek meer stappen te doen verwacht hoewel dus niet de gem. 10500 die er verwacht werd.

Na die 2 weken ziekte en drie weken onderweg blijk ik nu 120 km te hebben gelopen. Dat kan ik nog redden dus, tot aan Hedemora. Dus weer zo goed als beter en met frisse moed ben ik deze week een inhaalslag begonnen. En met resultaat. Onder toeziend oog van de leukste coach, blond jongetje met krulletjes van bijna 9, wandel ik wat af. Vandaag nog van Vikarbyn naar Rättvik dwars door het bos en langs de Siljan. Kletsend, fluitend en fantaseren hoe het zou zijn hier in een van de afgelegen boshutjes aan het water te wonen.

Of dat een straf is, die wandelingen? Oordeel maar zelf op de foto’s. Voor mij werkt het in ieder geval weer om te bedenken dat wat meer beweging echt zo slecht nog niet is en dat wandelen hier in Zweden echt prachtig is. En voor de collegialiteit is het ook zo slecht nog niet.