11 december

Ik kan me nog een winter van jaren terug herinneren. We woonden nog in Lelystad en de kinderen waren klein. Het had gesneeuwd, zeker wel 5 cm en dolblij namen we de slee naar buiten. Buiten aangekomen was er in de straat al niet meer veel te beleven want iedereen was gauw hun stoepje aan het vegen. Niemand wilde dat lastige sneeuw op de stoep, daar kwamen maar ongelukken van. Ik snapte ze wel, maar ergens vond ik het jammer. De twee dagen dat de sneeuw er was, wilden wij er zoveel mogelijk pret van hebben.

Over je stoepje schoonvegen denk ik nu anders. Het vegen, strooien en schuiven is nu een belangrijke dagelijkse taak geworden. Het blijft ook niet bij een bezem of sneeuwschep. In de garage staat een sneeuweter en de quad wordt als het echt nodig is ook niet geschuwd. Vandaag was het voor het eerst weer nodig. Er viel zeker 15 cm en bleef maar sneeuwen. Terwijl ik het overdekte deel van de varanda kerstig maakte, Arne paden maakte in de tuin, stond ons kind heel ijverig al het sneeuw van de varanda af te scheppen. Hij deed het zo goed, dat hij er een weektaak bij kreeg in ruil van een extra zakcentje.

Het mooie is, dat al het schuiven en scheppen niet tenkoste gaat van de pret. Na al het harde werk was het dan ook tijd voor een heerlijke wandeling door het witte dorp. De slee was nog niet mee, maar er vliegen al wel heel wat sneeuwballen door de lucht.