19 december

Het is zondagochtend en dan bij mij niet zo vanzelfsprekend dat ik uitslaap. Vanochtend ook weer vroeg wakker maar het lukt om weer in slaap te vallen. Als ik om 9 uur plots wakker wordt door Tijs ben ik misschien niet op mijn allervriendelijkste. ´mamma, je moet komen. Er zijn hertjes in de tuin´ zegt ie.´ ´Goed schat, ik kom straks wel kijken´ zeg ik en wil me omdraaien. Nee, ik moest nu komen want eigenlijk waren er niet alleen hertjes maar verklapte hij dat het ook de elanden weer waren. Nou, vooruit dan toch maar uit bed.

Het was niet voor niets. Moeder en kind eland, waar ik van de week al over schreef, bleken te hebben overnacht in de tuin van de achterburen aansluitend aan onze tuin. Net wakker geworden liepen ze op hun dooie gemak onze tuin in op zoek naar nog een vergeten blad aan de bijna kale bomen. We maken er dankbaar gebruik van en maken dit keer wel mooie foto´s en filmpjes. Een paar zet ik op de facebookpagina van het dorp. Moeder en kind zijn inmiddels vaste bewoners en regelmatig wordt iedereen op de hoogte gehouden van waar ze die dag verblijven. Soms zijn er zelfs ongeruste berichten. Zoals van de week toen er op de grote weg langs het dorp een Eland was aangereden. De angst was dat het om de moeder ging en alle moederharten in het dorp maakten zich zorgen om het kind. Daarna werden ze toch weer samen gespot, dus het bleek om een ander te gaan. Maakt het niet minder sneu natuurlijk, maar een beetje opgelucht was ik wel.